We beginnen met een fantastisch bericht: Meike (zus van Stijn) is bevallen!! Op 8 April zijn wij de trotste oom en tante geworden van ons kerngezonde en prachtige neefje Pim! Ondanks dat Arie, (vader Pim) zich niet aan zijn belofte heeft gehouden, (we zouden live aanwezig mogen zijn bij de bevalling via skype) zijn wij APEtrots op deze 3 toppers! Goed gedaan!!

Terug naar onze reis! De afgelopen 2 en een halve week hebben wij ongeveer 6500km gereden dwars door Australië en de outback! Voordat wij van Auckland naar Sydney vlogen begon het avontuur al: Wij hadden budget vliegtickets geboekt en zonder het te weten was de bagage niet inclusief, dus konden wij nog even 90 euro per tas bijleggen (ongeveer evenveel als onze tickets). We dachten dit even snel te regelen met de creditcard van Stijn, maar aangezien de kaart op de naam Meyers staat en niet Meijers zoals in Stijn z’n paspoort, werd de kaart niet geaccepteerd (deze kaart heeft Stijn al een jaar of 6 en dit was hem niet eens opgevallen). Na uiteindelijk cash betaald te hebben, konden wij de reis naar Sydney vervolgen.

In Sydney (fantastische stad) bleven wij een dag of 5, zagen wij alle toeristische trekpleisters (o.a. Opera house en de Harbour bridge), deden wij een toffe duik met haaien, stingrays en mega schildpadden in een aquarium (cadeau gekregen voor onze verjaardagen) en het belangrijkste: wij kochten een nieuwe auto, een Nissan Pathfinder uit 2001, 4x4 drive met 5 jaar garantie en 1 jaar road-assistence met bijnaam KiSt. Omdat wij de betaling niet in 1 dag rond kregen (zelfde gedoe als bij StiKi) sliepen wij die nacht nog in een backpackers hostel en dat hebben we geweten ook!

Wij lagen als eerste in bed en sliepen in een kamer met 10 personen. Het voelde voor ons dus ook als diep in de nacht toen om 23:45 uur onze kamer deur open ging, alle lichten aan gingen en wij een luidruchtig persoon hoorden. Onze eerste gedachte was: wat een aso, weer zo 1 die geen rekening houdt met andere in een dormroom. Totdat wij iets beter wakker werden en 4 agenten, 1 hoofd beveiliging en de nachtmanager van het hotel in onze kamer zagen staan. Er werd uitgelegd dat er een jongen uit onze kamer was gearresteerd, zijn tas doorzocht moest worden en alles zou op camera worden vast gelegd. Wij kregen de keuze: de kamer te verlaten of te blijven liggen. Iedereen verliet de kamer behalve wij, omdat het voor ons midden in de nacht was en wij gewoon verder wilden slapen. Na een kwartier druk bezig te zijn geweest en een grote puinhoop achter te hebben gelaten, verliet het hele circus onze kamer weer en de rest van de nacht (tot een uur of 5) was prima. Om een uur of 5 kwam de persoon in kwestie onze kamer binnen. Hij mocht weer gaan van de politie en vertelde ons wat er was gebeurd; Tijdens een rondje hardlopen kwam hij per ongeluk op een verboden terrein waar een heel groot marine schip op het land lag. Hij besloot een ‘’selfie’’ te maken voor dit schip, waarna hij werd ingerekend door de politie, die dacht dat hij een spion was. Aangezien hij 3 verschillende paspoorten had, uit Israël kwam en een mysterieuze code in zijn backpack had, weten wij ook niet of zijn verhaal helemaal waar was. Hier zullen wij nooit achter komen aangezien wij die ochtend de auto ophaalde en richting Bondi-beach vertrokken.

Het was dit weekend paasweekend en in Australië hebben de scholen 2 weken vakantie met Pasen en zijn alle winkels het hele lange weekend (4 dagen) dicht, met uitzondering van sommige winkels op de zaterdag. Balen, zeker omdat wij de auto nog om moest bouwen tot slaap paradijs en alle camping spullen nog moesten kopen. Dit alles deden wij dus op zaterdag, een heftige dag (het leek wel werken;)), maar het resultaat mag er zijn! Aangezien wij zelf natuurlijk helemaal geen gereedschap hadden en niks konden huren, besloten wij het nodige te kopen, te gebruiken en daarna met de kassabon weer terug te brengen en ons geld weer te incasseren… Wat een mooi land dat Australië!

De rest van het paasweekend gingen wij richting de Blue mountains, een fantastisch mooi national park met onwerkelijke uitzichten. Wij liepen hier een hele mooie track (grand-canyon loop track).

Na het paasweekend konden wij eindelijk de auto op onze eigen naam zetten. (Op het moment dat wij de auto kochten was het postkantoor al gesloten en die ging pas dinsdag weer open) Na het kopen van een auto heb je 14 dagen de tijd om hem op jou naam te zetten dus we waren nog ruim op tijd. Wij dachten hier binnen een half uurtje wel mee klaar te zijn maar niets bleek minder waar! Om een auto op je naam te zetten moet je een permanent adres hebben in die staat. Wij vroegen hoe andere backpackers dit dan deden en kregen te horen dat die, of familie in Australië hebben, of de accommodatie waar ze op dat moment verbleven als adres opgeven mits toestemming van de eigenaar. Wij zijn terug gereden naar de camping waar we die nacht verbleven en de eigenaar wilde ons heel graag helpen en ging met ons mee naar het postkantoor om alles rond te maken (hij heeft zijn adres opgegeven als ons woonadres). Boetes en dat soort ongein komt dus allemaal binnen bij hem en die zijn dus ook voor hem ;)

De lange reis richting Perth kon eindelijk beginnen!! Op 7 april begonnen wij aan onze tour van minimaal 4500km richting Perth! Hier wilde wij maximaal 18 dagen over doen want 26 april komen Sandra, Irma, Tom en Jorrit aan in Perth.

Het eerste gedeelte reden wij helemaal langs de kust, richting Melbourne en via de Great Ocean Road (een weg met ongelooflijke uitzichten) richting Adelaide. Net voor Melbourne (toen wij gelukkig nog wel bereik hadden op onze telefoon) kregen wij tijdens ons avond eten het geweldige nieuws: Pim is geboren!! De volgende dag besloten wij dus ook champagne, ballonnen en slingers te kopen, om tijdens een heerlijk BBQ te vieren dat we oom en tante zijn geworden! Dit deden wij op een hele leuke camping waar de koalaberen op een arm lengte afstand van ons lagen te slapen.

In Adelaide sliepen wij een nachtje bij Joe en Julie (vrienden van Jola en Kobus die op hun huwelijksreis waren in Nieuw-Zeeland toen wij daar ook waren). Ze namen ons mee naar een Duits dorpje in Australië, waar we in een Nederlands pannenkoekenhuis, met in ons gezelschap een Australische en Zuid-Afrikaan, frikadellen en krokketen hebben gegeten. Hoe Multicultureel wil je het hebben.

Na Adelaide vertrokken wij via de outback richting Coober Pedy, een dorpje in het midden van Australië waar de 80% van de mensen onder de grond leeft i.v.m. de enorme hitte ( in de zomer loopt het kwik op tot 53 graden). Heel indrukwekkend om dit te zien! We zijn zelfs een huis in geweest en de man die er woonde vertelde dat het er binnen nooit warmer wordt dan 23 graden, super slim dus, maar wel een hoop werk om zo een huis uit te graven. Ook bezochten wij een opal-mine en een ondergrondse kerk.

Aangezien elke staat in Australië een eigen tijdzone heeft en het overal rond een uur of 17:30-18:00 uur donker wordt, besloten wij onze eigen tijdzone te maken. De tijd tussen de zonopkomst en zonsondergang is ongeveer 12 uur. Als de zon opkomt zeggen ze hier dat het 06:00 uur is wat betekend dat de zon ondergaat om 18:00uur. Wij vonden dat 18:00 uur wel heel vroeg is om de zon onder te laten gaan, dus hebben wij de klok 2 uur vooruit gezet. Nu kunnen wij dus heerlijk om 19:00 uur BBQen in het licht i.p.v. het pik donker.

Via de Nullarbor plains (betekend nul bomen) reden wij ruim 1500 km door de onbewoonde wereld, de langste rechte weg van Australië (zo ver als je kan kijken zie je gewoon helemaal niks, met zo nu en dan fantastisch mooie uitzichten op tien tallen meters hoge cliffen, en regelmatig ‘’Road-trains’’, vrachtwagens van ruim 50 meter lang, 4 meter breed) tot wij in het stadje Kalgoorlie-Boulder aankwamen. Onderweg hebben wij ons nog een dag vermaakt met hele leuke 4WD routes en 2 extreme grotten. Wij hoopten in deze 2 grotten te kunnen duiken, maar de grotten waren al een aantal jaar niet meer toegankelijk voor publiek (Stijn voelde zich geen publiek en kon het niet laten toch even een kijkje te nemen in deze mega grotten), en grot duiken blijkt (net als skydiven in Nieuw-Zeeland) alleen voor professionals te zijn.

Kalgoordie-Boulder is DE goud stad van Australië. Wij bezochten hier de super-pit, een goudmijn van 600m diep, 1,7km breed en ruim 3km lang. De machines die rond rijden in deze goudmijn zijn zo groot als huizen, 6m hoog, niet normaal! Aangezien we deze tour alleen op zondag konden doen en wij hier op zaterdag al waren, besloten wij de zaterdag te besteden in een zwembad waar je ook nog eens kon flowboarden! In de avond werd er een grote openlucht bioscoop opgebouwd, toegankelijk voor iedereen als je je eigen stoeltje maar mee nam. Hier keken wij de Disney film Frozen. Heerlijk dagje dus!

Afgelopen week hebben wij 4 dagen doorgebracht op een privé strandje! De weg er naar toe was een avontuur op zich, geweldige 4WD routes door de zandduinen (meerdere keren stonden we bijna vast). Langs deze ‘’weg’’ kwamen we meerdere autowrakken tegen, die dus niet bijna maar helemaal vast stonden. Wij hoopten niet zo te eindigen en dat is gelukt! Ook sprong er af en toe een kangaroo voorbij. We hebben hier een top weekje (het alleen op de wereld gevoel) gehad en zijn klaar voor nieuwe avonturen met Sandra, Irma, Tom en Jorrit.

Vandaag hebben wij hier de nationale ANZAC-day gevierd. Een dag die vergelijkbaar is met dodenherdenking bij ons, alleen veel groter.

Vanmiddag pikken wij Sandra, Irma, Tom en Jorrit op van de luchthaven van Perth. We hebben er zin in dat zij ons komen vergezellen en we gaan er een top tijd van maken! Waarschijnlijk gaan we eerst richting het zuidwesten, onder Perth, en dan via de Coral coast naar het noorden richting Exmounth.

Dikke kussss!