Het houdt niet op voor ons! De broer van Kim (Vincent) is bevallen, ohnee zn verloofde maar dit klinkt leuker!!! Op 11 mei is Stacey bevallen van een kerngezonde en prachtige dochter: Emily Wren. Congrats Vin, Stacey and Vinnie with your beautifull daughter and sister.

Hoe gaan we nu een bruggetje maken naar ons verslag? Nou gewoon niet….

Denk aan Australië en denk aan een dier…. Nee dat is hem niet, het gaat hier niet over de kangaroo denk nog maar eens na….. We komen hier later op terug!

Nadat we Sandra, Irma, Tom en Jorrit op gehaald hadden op het vliegveld (het was echt een super leuke ervaring om hun aan de andere kant van de wereld tegen te komen, echt een heel gek maar super leuk moment!) moesten we op zoek naar een slaap plaats in Perth voor de komende nacht. Na een heerlijk diner in een Indiaans restaurant sliepen zij in een backpackers hostel, (de camper die zij online geboekt hadden konden ze pas een dag later ophalen) en wij gingen opzoek naar een gratis kampeerplaats in Perth. Die vonden wij ook ergens in een woonwijk op een grasveld. Aangezien wij in het donker aankwamen hadden wij niet gezien dat we de auto boven op een sprinkler hadden geparkeerd, maar hier kwamen wij om 03:00 uur achter toen hij begon te sproeien! Wat een herrie, maar gelukkig duurde dit maar 20 minuten en hadden wij weer een leuk verhaal voor bij het ontbijt.

Na het ontbijt gingen wij de camper ophalen. Waar ze dachten een lullig 4 persoons campertje te hebben gehuurd met 1 bed van 120x180 en waar ze dachten dat er 2 mensen op de voorstoelen moesten slapen, was het een aardige verassing dat ze een 6 persoons villa op wielen meekregen. Deze villa was zelfs uitgerust met een douche, toilet, magnetron en tv. Wat een luxe dachten we, het was dus ook even een tegenvaller toen we zagen dat er geen vaatwasser in zat.

Klaar om te gaan! We vertrokken richting het zuidwesten waar we ons een week vermaakten met o.a. surfen, grotten, rotsen (wave rock) wijnproeverijen, valley of the giant tree top walk (zonde van het geld) en verschillende national parken.

Het eerste NP dat we bezochten was het D’Entrcasteaux, vlakbij het plaatsje Pemberton. Dit NP bestaat voor een groot deel uit Karri bomen, super hoge bomen waarvan de hoogste in dit park (de Glouchester tree) 65 meter was. Deze 65m hoge jongen werd in het verleden gebruikt als uitkijkpunt om bosbranden te spotten. Nu is hij toegankelijk voor toeristen om te beklimmen, via spijlen (van ongeveer 50cm lang) aan de zijkant van de boom (zie foto’s), en van het uitzicht te genieten. Een avontuur opzich, helemaal doordat het ook licht regende en het best glad was en er andere mensen omhoog klommen terwijl wij aan het afdalen waren.

Het volgende NP dat wij bezochten was het Stirling range NP, een fantastisch mooi park waar wij 2 geweldige tracks liepen. De eerste (Bluff Knoll track) was een track naar de top van de hoogste berg in West Australië, een gemiddeld zware track waar we aan het eind een geweldig mooi uitzicht hadden over het NP. De tweede (Talyuberlup track) was een zware stijl omhoog lopende track met aan het eind een heel leuk stuk klimmen en klauteren over de rotsen. Op de top werden wij beloond met mooie uitzichten en als kers op de taart een hele grote zwevende adelaar op een paar meter afstand!

Na een klein weekje in het zuidwesten reden wij via Perth omhoog tot Lancelin waar wij van plan waren een paar uurtjes te sandboarden in de duinen! Een paar uurtjes veranderde snel in een klein uurtje omdat de sandboards niet glad waren en er een lekker windje stond die ons behoorlijk zand straalde. Evengoed was dit erg leuk alleen jammer van de wind! Verder naar het noorden langs de kust belanden wij in het Nambung NP waar wij de beroemde pinacles bezochten. Een heel bijzonder landschap alleen was dit erg toeristisch opgezet met wandelpaden en stijgers, jammer maar wel mooi om toch even te zien!

Ons volgende doel was het Kalbarri NP. Onderweg stopten wij nog even bij het ‘’pink lake’’ wat eigenlijk niet heel bijzonder was en nauwelijks de moeite waard is te vermelden, maar omdat iemand uit ons gezelschap de camper vast reed in de berm (we zullen Irma niet verraden;)) toch een memorabel momentje!

Kalbarri NP wordt in alle brochures en folders sterk aangeraden te bezoeken, hier staat ook het wereld beroemde ‘’Nature’s Window’’. Wat een geweldig mooi NP met super mooie tracks en onrealistische uitzichten. Het enige wat niet in de folders staat beschreven is de aanwezigheid van…. De vlieg! Dat was het dier waar we nog op terug zouden komen. Een vlieg, je zou denken die doet geen vlieg kwaad. In Nederland heb je er ook weinig last van, het zijn er misschien 1 of 2 of 10 als je pech hebt en je hoeft maar te bewegen en hij vliegt weer weg. Hier in Australië komen ze niet met zn 2en, of in 10 tallen, maar rustig in 100 tallen zo niet in 1000 tallen tegelijk. Ook is alleen bewegen niet genoeg om ze van je af te schudden, je moet ze letterlijk aan hun vleugel van je oogbal aftrekken. Heel irritant dus maar dat weegt niet op tegen alles wat we in Kalbarri gezien en gedaan hebben.

We bleven hier 3 dagen en liepen hier 3 tracks. De eerste langs de kust over allemaal rotsen en cliffen, heel leuk klimmen en klauteren en we werden nog even vergezeld door een groep dolfijnen! De tweede was de ‘’loop track’’ richting Nature’s window en daarna de canyon in, het leek wel of we in een schilderij liepen geweldig mooi! De 3^e en laatste track was de river track bij de Z-bend en deze liepen wij met een gids omdat we onderweg ook nog gingen abseilen van een 25 en 35 meter hoog cliff, fantastisch! Na deze dag trakteerde Sandra, Irma, Tom en Jorrit ons op een etentje omdat het hun laatste avond alweer was.

Wij hebben echt een ongekend leuke tijd met zn zessen gehad, elke avond werd het kampvuur hoger en de gezelligheid uiteraard ook! Het was gek om ze daar gedag te zeggen en met zn 2en weer door te gaan, maar nogmaals we hebben echt genoten van hun gezelligheid en ook al stopte de vakantie daar voor hun…. Wij gingen nog even 7 weekjes door wat een heerlijkheid! (ondertussen ook nog maar 5 weekjes, wat gaat de tijd toch snel).

Wij vervolgde onze weg richting Shark bay waar in Monkey Mia de dolfijnen bijna het strand op zwemmen en wij ook nog eens de eerste walvis van het seizoen spotte! Ook deden wij het Francois Peron NP aan, wat bekend staat om zn leuke 4WD tracks waar we weer heerlijk hebben genoten van prachtige privé kampeerplekken op het strand. Met een beetje hulp van een nieuwe Australische vriend (we hadden onszelf bijna vast gereden in de zandduinen en hij had gelukkig de tools om onze banden terug te brengen naar de juiste druk) bereikte wij ook steep point, het meest westelijke plekje van het vaste land van Australië waar wij uitkeken op het Dirk den Hartog eiland. De plaats waar in 1616 de eerste Europeaan (Nederlander) voet zette op Australische bodem.

Ondanks dat we zoveel verschillend soort wildlife overal tegen komen, (walvissen, manta’s, haaien, dolfijnen, kangaroos, koeien, vliegen enz.) verveeld dat nooit dus besloten wij in Coral bay met Manta’s en met ’s werelds grootste vis, de whaleshark, te snorkelen! Ge-wel-dig! Wat een ervaring om naast zo een groot ding in het water te liggen! Ook deden wij nog 2 duiken in Coral bay, maar omdat wij waarschijnlijk al zo verpest zijn door al het andere mooie wat we gezien hebben viel dat helaas tegen.

Vanuit het water nemen we jullie weer mee het vaste land op…. Bij het vaste land hoort natuurlijk…… tracks lopen! Dit deden wij in het Karijini NP (misschien wel West-Australië mooiste NP, dit is niet wetenschappelijk bewezen o(om)pa Bram haha). Wij liepen in 2 dagen tijd alle op dat moment mogelijke tracks (10 stuks) en we kregen waar voor onze getoonde moeite. De 1 nog mooier dan de ander en aan het eind konden we onszelf vaak belonen met een dip in het hele koude (maar prachtige) water onderaan de watervallen.

Omdat we onze loopschoenen toch nog aan hadden besloten we naar het Millstream-Chichester NP te gaan, maar om daar te komen moet je een privé weg nemen waar een vergunning voor nodig is. Deze haalde wij in het visitor center na het kijken van een 20 minuten lang durende DVD over de veiligheid op die weg (het was een unsealed road, waar wij er al 10 miljoen van gereden hadden maar deze was blijkbaar extra spannend).

In dit NP kwamen wij per ongeluk op een class 5, 4WD road voor zeer ervaren 4WDrivers terecht. De weg was verlaten en prachtig dus besloten wij deze uit te rijden. Na te hebben overnacht op een geweldige plek aan een rivier zagen wij de volgende ochtend dat we een lekke band hadden. Dit was niet vanwege alle scherpe rotsen, losliggende stenen en takken of diepe kuilen, maar door een heel klein spijkertje die wij waarschijnlijk in de stad al opgepikt hadden. Gelukkig hadden wij een reserve band en tools om hem te verwisselen (toevallig de dag ervoor gekocht, hoeveel geluk kan je hebben).

Ondertussen zijn wij aangekomen in Broome, hebben wij er al een heerlijke strand dag op zitten op cable beach (turquoise blauwe zee, hagel wit strand), zijn we naar gantheaume point geweest, waar de voetstappen van een Dinosaurus te zien zijn en hebben wij de Dampier Peninsula al verkend. Wij bereiden ons op dit moment voor op misschien wel het mooiste stukje van onze reis: The Kimberleys: het laatste stukje ECHTE outback in Australië, ongerepte natuur en een 4WD track (Gibb River Road) van bijna 700 km. De planning is om over deze track ongeveer 10 dagen te doen. Daarna willen we nog naar de op 1 na grootste krater ter wereld, gemaakt door een meteoriet in Wolfie Creek NP om vervolgens naar Darwin te rijden om de auto weer te verkopen. Nog maar 5 weken en dan zit het er al weer op, wat gaat de tijd toch snel.

Dikke kussss