WAUW!!

Wat we de afgelopen 2 weken allemaal gezien hebben overtrof zelfs onze verwachtingen! We hadden de lat behoorlijk hoog gelegd, maar daar zijn we ruimschoots overheen gegaan! We kunnen rustig zeggen dat dit het aller mooiste stukje Australië is, en ook het mooiste stukje van onze reis! Ondanks dat de Gibb river road (wij mogen hem gewoon ‘’the Gibb’’ noemen) lang niet zo ruig was als we van te voren gedacht hadden, kregen wij toch in een uur tijd, 2 lekke banden terwijl wij maar 1 reserve bij ons hadden. Het werd dus best even spannend!!

We vertrokken uit Broome nadat we voor meer dan 10 dagen eten en drinken hadden ingeslagen (de planning was om er 10 dagen rond te toeren, maar je weet nooit hoe dat gaat). The Gibb loopt dwars door het meest ontoeganlijke en meest afgelegen gebied van Australië. Er zijn in totaal 2 roadhouses waar je benzine en enigszins eten en drinken kan kopen tegen, uiteraard, een belachelijk hoge prijs. Iedereen waarschuwt je van te voren dat je goed voorbereid moet zijn, door o.a. extra benzine en minimaal 2 reserve banden mee te nemen.

Op the Gibb heb je meerdere afslagen, waar de weg een stuk ruiger wordt (over 70 km deden wij soms ruim 3 uur) en je door kleine kreekjes moet rijden en zelfs door hele brede (en diepe) rivieren (ze hebben hier nog nooit gehoord van bruggen bouwen, maar waarom zou je ook iedereen rijdt in een 4WD). Aan het eind van zo een ruige weg (variërend van 2 tot 200 km) was altijd een parkeergelenheid, en daarna een walking track (soms 10 minuten lopen, soms 5 uur). Aan het eind van zo een track werden we iedere keer weer verbaasd door de natuur, bijna elke keer mooier, terwijl wij steeds dachten het mooiste al gezien te hebben.

De eerste afrit die wij namen leidde ons naar Windjana gorge en Tunnel creek. Windjana gorge, een lime-stone rots formatie van ruim 100m hoog waar je tussendoor kon lopen, zit vol met zoetwater krokodillen! Deze zijn in principe niet gevaarlijk (is ons verteld) maar als ze zich bedreigt voelen, kunnen ze wel per ongeluk een hapje van je nemen. Wij zagen er een stuk of 50. Tunnel creek is (zoals de naam doet vermoeden) een tunnel (grot) van 750m diep waar je doorheen kan lopen zonder gids met eigen zaklamp. Erg leuk, ook omdat de tunnel vol stond met water en we af en toe tot onze knieën door het water heen moesten (nou ja Stijn, Kim ging op Stijn zn rug want je weet nooit wat er in het water zit!)

De andere gorges: Bell gorge, Lennard gorge (deze was gesloten, maar dat staat niet in Stijn zijn woordenboek: gesloten betekend dat er geen andere mensen heen gaan, dus is het extra leuk voor Stijn en extra spannend voor Kim) Adcock gorge, Manning gorge en Emma gorge die wij onderweg tegen kwamen waren stuk voor stuk spectaculair. Om jullie een lang stuk tekst met ‘’geweldig’’ ‘’prachtig’’ ‘’ongekend’’ en dat soort termen te besparen, lichten wij alleen de aller mooiste uit : de Mitchell falls!!

Een ruige weg (Kalumburu road, zijweg van de Gibb) van 200km met aan het eind een hele ‘’makkelijke’’ track van 3 uur return in temperaturen van 50 graden (voor de gemiddele wandelaar 5 uur return, maar wij zijn na al die tracks ondertussen zeer ervaren), bracht ons via de big Mertens falls (ook al geweldig mooi) bij de 4 laagse Mitchell falls. GEWELDIG, PRACHTIG, ONGEKEND en dat soort termen moeten we nu toch echt gaan gebruiken!!! Zoiets moois (en waarschijnlijk komt dat ook gewoon door het hele avontuur om er te komen) hadden wij nog nooit gezien! Bovenaan deze waterval kon/mocht je ook zwemmen. Onderaan werd het sterk afgeraden vanwege de zoutwater krokodillen (deze vallen niet alleen aan als ze zich bedreigd voelen, maar als ze daar zin in hebben). Bij 95% van alles wat wij deden kwamen wij steeds een 4WD tour bus met oudjes tegen. Heel grappig want elke keer als ze ons weer zagen werden ze heel vrolijk en kregen we te horen dat wij ondertussen deel van het landschap uitmaakten voor hun.

Terug op de Gibb, BAM lekke band, niks aan de hand. Bandje verwisseld en doorgereden naar Home valley station. Na 7 dagen met helemaal niks om ons heen vonden wij dit veel te massaal (zwembad, schreeuwende kinderen en veel te duur) dus snel door rijden. 10 km uit Home valley moesten wij een hele brede en diepe rivier oversteken (met zoutwater krokodillen) met hele mooie bergen op de achtergrond. Stijn vond het een leuk idee om een mooie foto te maken als hij met de auto door de rivier heen reed en besloot Kim aan de ene kant af te zetten en 2x de rivier over te crossen…. Je raadt het al, lekke band nr 2!! (gelukkig hebben we wel een mooie foto). Aangezien we de reserve band al gebruikt hadden konden we geen kant op. Een groot geluk was wel dat dit gebeurde op ongeveer 70 km van het eind van de Gibb en niet bij bijvoorbeeld de Mitchell falls.

Gelukkig kwamen wij al snel 3 geologen tegen die alles wat je maar kan bedenken in hun auto hadden. Met zijn satelliet telefoon belde wij road assistence, maar die was, hoe flauw ook, niet geldig op een dirt road.

Kim is achtergebleven bij de auto en Stijn is samen met Kim (zo heette die geoloog) en 1 lekke band, terug gereden naar Home valley. Het was zaterdag dus de workshop was dicht, ze konden niks betekenen voor ons (ze dachten dat wij gewoon met de auto bij Home valley stonden). Totdat ze hoorde dat de auto en Kim nog bij de rivier stonden en het ook al redelijk donker begon te worden (Kim zat gewoon heel relaxed in de auto een boek te lezen maar dat wisten zij niet). De band werd tijdelijk gerepareerd zodat we de auto terug konden rijden naar Home valley en tot maandag moesten wachten tot de band (en de reserve band) definitief gemaakt konden worden. Toen alles achter de rug was hebben wij samen met onze 3 nieuwe beste vrienden tot diep in de nacht (22:00 uur) aan de bar gehangen.

Na een dag of 8 reden wij van de Gibb af om vervolgens de volgende dirt road (441km) richting Wolfie Creek crater te rijden. Deze dirt road was, ondanks de mooie natuur, een stuk minder spectaculair, er valt slechts 1 memorabel moment op te noemen: bij het rijden (met ongeveer 40km/u) door een zandberg, zagen wij helemaal niets meer! Haha de auto was helemaal verstopt onder het zand!

Wolfie creek was indrukwekkend, een krater met een diameter van 880m en 60 m diep, zie je niet elke dag. Hierna vermaakten wij ons nog 2 dagen in het Punnululu NP (beter bekend als de Bungle Bungles). De weg hier naar toe was ook een 4WD track, slechts 52 km, maar behoorlijk ruig! Het landschap in de Bungles is niet te beschrijven, dus bekijk de foto’s maar! Ook hier werden wij wederom gevolgd door de groep oudjes en namen wij uiteindelijk ook afscheid van hen, met een groepsfoto.

Op de rand van de Kimberleys ligt lake Argyle, een heel groot meer waar de omgeving ons erg aan Nieuw-Zeeland deed denken…. ONGEKEND!

Na al deze ervaringen en belevenissen vonden wij het wel eventjes mooi geweest met de tracks en het rijden. Het is niet te beschrijven of met een camera vast te leggen hoeveel mooie dingen we in 14 dagen hebben mogen zien…

We besloten zo snel mogelijk naar Darwin te rijden en, ondanks dat we nog 3 weken hebben, de auto te gaan verkopen. Op de weg richting Darwin maakte wij nog wel even tijd om springende zoutwater krokodillen in het wild, van heel dichtbij te bekijken. We boekten een cruise op de Adelaide river in een klein bootje en met een soort van bamboostick-vishengel, met aan het uiteinde varkensresten, verleidde de touroperator meerdere zoutwater krokodillen om uit het water te springen! Erg leuk om te zien, de grootste was 6,15m en de kleinste 30cm.

In de middag hadden we de eerste kijker voor de auto al en deze was ook serieus geïnteresseerd. Een dag later hadden wij nog een afspraak, dit gaat lekker zo!

Wij hadden met onszelf afgesproken dat als we de auto snel en goed zouden verkopen, wij dit zouden belonen met 2 weken Filipijnen!

Na heel veel geregel (3 dagen alleen maar bezig met de auto/documunten/keuringen/registratie/onderhandelen) is het ons gelukt en vliegen wij morgenmiddag voor 2 weken naar de Filipijnen!!

Vanuit de luchthaven van Cebu worden wij opgehaald, om uiteindelijk 13 dagen op het Malapascua eiland te verblijven wat bekend staat om zn geweldige duik sites (dit is de enige plek ter wereld waar een recreatie duiker met thresher sharks ((voshaaien)) kan duiken).

Wij kijken hier erg naar uit, even helemaal niks! Lekker bijkomen, alle indrukken verwerken en genieten van elkaar!

Nog maar 18 dagen en dan zit ons avontuur erop…. Wat gaat de tijd toch snel.