Na 2 heerlijke weekjes op de Filipijnen maken wij ons op voor het minst leuke gedeelte van de reis: de terug weg, met als lichtpunt aan het eind van de donkere tunnel, iedereen weer zien!

Na een overnachting in een prima hotel in Singapore, vlogen wij een dag later door naar Cebu. Op de luchthaven werden wij verwelkomt door onze privéchauffeur die klaar stond met het bordje ‘’Stigma Meijers’’. Na lang op Stigma te hebben gewacht bleek dit gewoon Stijn te moeten zijn en vervolgde wij onze weg naar het Malapascua eiland.

De overgang van het zeer westerse Australië naar het Aziatische Filipijnen was een cultuur shock. Waar in Australië alles tot in de puntjes geregeld is, heerst er op de Filipijnen een ongelofelijke armoede. Hier hebben wij weinig mee te maken gehad, aangezien wij op een super de luxe toeristenoord zaten.

Tussen het heerlijke eten/drinken (wat spotgoedkoop is) en relaxen door, hebben wij in 10 dagen 17 duiken gedaan, inclusief een wrak duik specialisatie cursus (want het is onmogelijk om ADHD-er Stijn 10 dagen stil te laten liggen op het strand). Tijdens onze eerste duik op het eiland hebben wij de thresher sharks kunnen bewonderen. Ondanks dat ze een meter of 10 bij ons vandaan zwommen toch een indrukwekkend/gek beest.

De cursus was erg leuk en wij zijn nu gecertificeerd om zonder instructeur een wrak van binnen te bewonderen. Tijdens deze cursus zijn wij naar 3 verschillende wrakken geweest, althans dat was de bedoeling. Uiteindelijk werden dit er maar 2 omdat ze het andere wrak niet meer terug konden vinden. In ieder ander land leggen ze gewoon een lijn vast aan het wrak met een boei, dat kon hier niet omdat de lokale mensen de lijn en boei stelen. Ze varen dus op goed geluk de juiste richting op en gooien het anker uit en proberen zo het anker vast te haken in het wrak. Dit lukte vrij snel, maar toen wij afdaalde om het wrak te verkennen bleek dat het anker vast zat achter een stuk koraal!! Kan een keer gebeuren, (al was dit de eerste keer dat onze instructeur dit meemaakte) we maakten hier gewoon een leuke fun duik van.

Na de cursus afgerond te hebben gingen we nog 1 keer terug naar een gezonken ferry van 98m lang waar 389 mensen bij omkwamen. Wij hadden onze examen duik hier op gedaan en deze was zo fantastisch, dat we er graag nog een keer heen wilden. Aangezien dit anderhalf uur varen was vanaf ons eiland moesten er minimaal 4 anderen duikers mee. Dit leek niet te gaan lukken, maar op onze laatste dag hadden ze toch 3 andere duikers gevonden en maakte ze dus een uitzondering voor ons!! Lucky us! Ook dit wrak had geen boei lijn, voor dit wrak gebruikte ze gps en uiteindelijk het anker om vast te haken. Na een zoektocht van ruim een uur en waar de bemanning van onze boot het al had opgegeven, besloot onze duikinstructeur met het anker af te dalen op de juiste coördinaten. Dit kan niet meer fout gaan dachten wij, maar wonder boven wonder: geen wrak! Ook dit had onze instructeur nog nooit meegemaakt en hij besloot dat er per direct nooit meer Nederlanders mee mogen naar een wrak in de Filipijnen.

Eenmaal terug op het eiland hoorde wij dat dit zo heel af en toe wel voor komt en hun verklaring hier voor is dat het een soort van spirit dag was, waarbij de omgekomen mensen aan het zwemmen zijn en niet gestoord willen worden. Hebben wij weer, laat ze lekker een andere dag gaan zwemmen!

Na al dit duiken, werden wij uiteindelijk goed bevriend met onze instructeur en zijn vriendin (die daar ook instructrice is) en zijn wij meerdere avonden met hun op pad geweest. Heel gezellig en wij hopen hen ooit nog in Amsterdam te mogen ontvangen.

Ondertussen is het eind echt in zicht en moet er binnenkort gewoon weer gewerkt worden. Ook vanuit de andere kant van de wereld krijgt Kim het gewoon voor elkaar om een sollicitatie gesprek via skype af te dwingen! De vraag was of Kim donderdag middag 15:00uur Nederlandse tijd klaar kon zitten voor een gesprek. Donderdag was onze reisdag naar Singapore en aangezien wij 6 uur later leven dan de Nederlandse tijd betekende dit dat zij om 21:00 uur klaar moest zitten. Wij landden om 19:30 uur plaatselijke tijd en hadden van te voren een hotel geboekt met WiFi op de kamer. Het was maar 20 minuten rijden vanaf de luchthaven dus dit was makkelijk te doen. Totdat wij bij de douane aankwamen en een rij zagen staan tot aan Amsterdam. Dit stond niet in de planning, Kim is helemaal naar voren gelopen en heeft aan twee wachtende mensen gevraagd of wij alsjeblieft voor mochten omdat zij binnen een half uur een sollicitatie gesprek had. De mensen toonden begrip en lieten ons voor (handig om te weten voor de volgende keer als we helemaal geen gesprek hebben;)) waardoor we om 20:30 uur in het hotel aankwamen. Ruim op tijd dus! Na een skype-sollicitatie van een half uur is het nu afwachten, want er waren nog veel andere gegadigden.

Op dit moment zijn wij weer even terug in Darwin en hebben wij vanochtend met een 5.5 meter lange zoutwater krokodil in een aquarium gedoken. Foto’s spreken voor zich, let vooral op Kim dr hoofd (ze vond het niet echt spannend;))

Wij maken ons op voor de terugweg na een onvergetelijke tijd van bijna 6 maanden. We hebben genoten van alle prachtige dingen die wij onderweg tegen kwamen, de leuke mensen die wij hebben ontmoet en uiteraard van elkaar, een reis die wij ons leven niet meer vergeten. Ook hebben wij echt genoten van alle leuke/lieve reacties op onze weblog, het was heel leuk om aan de andere kant van de wereld iets te lezen van mensen die ons dierbaar zijn. Het zal wel weer even wennen worden om straks in de dagelijkse drukte van Nederland rond te lopen, maar ook dat went weer zo en zo niet dan plannen we gewoon snel weer een nieuwe reis.