Fiji!

Na 2 weken in luxe te hebben geleefd op Fiji, maken wij ons op voor het volgende gedeelte van onze reis: Australië!!

Stel je eens voor: hagel witte stranden, azuur blauw/turquoise water, 3 fantastische maaltijden per dag, een stralend blauwe lucht, gemiddeld 32 graden, palmbomen en hangmatten overal waar je kijkt en een prachtige water villa op palen boven de zee….. Oh nee, dat laatste is overdreven… Wij hadden namelijk geen villa op palen, maar sliepen als budget backpackers gewoon in de meest schone dorm room die je je kan voorstellen met 6 andere mensen!

Aan het begin van ons verblijf op Fiji hebben wij een shark feeding dive gedaan op het ‘’main land’’ Viti Levu, bij het plaatsje Pacific harbor. In de meeste landen waar ze shark feeding dives doen zie je voornamelijk reef sharks en andere kleine haaien maar hier zie je voornamelijk bullsharks!! Deze gemiddeld 3 meter grote vriend staat bekend als de meest agressieve in zijn soort (ja agressiever nog dan de great white).

Tijdens deze duik ga je naar 30 meter diepte en worden de haaien gevoerd uit een grote biobak boven je hoofd. We zaten op onze knieën voor een gemaakte rand van dood koraal en tussen elke 2 duikers stond een dive master (bodyguard) met een stok. De show kan beginnen!

Tijdens onze duik hebben wij ongeveer 70 haaien voorbij zien komen waarvan 40 bullsharks!!! ONGEKEND, wat een belevenis! De haaien kwamen soms wel tot een halve meter voor onze neus langs gezwommen, waardoor de bodyguard ingreep door ze weg te duwen met de stok. Tijdens de 2^e duik werden de bullsharks zelfs uit de hand gevoerd door een instructeur, helemaal gek die mensen.

Gaat dit dan nooit fout?Jazeker wel! Gelukkig hoorde wij dit verhaal pas een week nadat wij de duik hadden gedaan, maar 2 dagen voordat wij de duik deden is er tijdens het voeren een instructeur in zijn schouder gebeten waardoor de hele groep moest evacueren.

Na dit adrenaline moment besloten wij voor totale ontspanning te gaan. We boekten een een 10 daagse tour richting de Mamanuca en Yasawa eilanden, aan de noord west kust van Viti Levu (main land). We verbleven 4 nachten op het kleinste eiland van de Mamanuca’s, South sea island. Dit eiland wordt beschreven als een hoopje zand met wat palmbomen erop en je kan het rond lopen in 3 minuten. We hebben hier gechillt, gezeild en heerlijk gegeten! Je kon hier ook duiken maar vanwege cycloon Pam (2 weken terug) was het zicht niet meer dan 5 meter, dus dit hebben wij hier niet gedaan.

Het volgende eiland en resort wat wij bezochten lag in de Yasawa groep. Blue lagoon beach resort, zoals de naam doet vermoeden: een paradijs op aarde. Wij boekten hier meteen een duikpakket, 6 duiken per persoon. Ook hier deden ze een shark dive maar je moest hier extra voor betalen. Omdat wij dit al gedaan hadden besloten wij dit nu niet te doen. In de loop van de week zijn wij uiteindelijk toch 2 keer mee geweest naar de shark dive, omdat andere mensen dit verzoek indienden en hiervoor betaalden (lucky we).

Het duiken hier was prachtig en dan met name het koraal. Zoveel verschillende kleuren hard en zacht koraal. Het vis leven viel ons een beetje tegen, we zagen niet echt hele grote groepen vissen. De ‘’Crazy Maze’’ was onze mooiste en leukste divesite: 1 groot doolhof van koraal waar we tussendoor konden zwemmen. De shark dive waar we niet voor betaald hadden was ook top! We zagen meerdere reef sharks en 4 bullsharks.

Vanaf ons resort hebben we meerdere dag tripjes gemaakt, zo gingen wij bijvoorbeeld naar een dorp en bezochten wij daar een school. Ook bezochten wij een grot waar je in kon zwemmen en ook ergens onder door moest zwemmen zodat je uit kwam in een hele andere kamer van de grot. Uiteraard liepen wij ook een track, naar de hoogste berg van het eiland (+- 300m hoog) waar we de zonsondergang bekeken en in het pik donker terug moesten lopen door de bush.

Het eten op dit resort was nog beter dan het vorige verblijf. Meerdere keren hadden wij een 5 gangen a la carte diner. Ook was er elke avond een Kava sessie, een lokale drank die in Europa illegaal is vanwege hallucinerende werkingen. Hallucineren deden wij niet, het was alleen heel smerig om te drinken en we merkten er weinig van, zonde.

Op dit moment zijn wij weer even terug in Nieuw-Zeeland. Wij zijn nu op het werk van Kobus, die werkt op een wijngaard. Zojuist hebben wij een rondleiding gehad door de fabriek met daarop volgend een wijn proeverij...

Wij blijven hier nog 1 nachtje bij Jola en Kobus en vliegen morgenochtend naar Sydney.

We hebben weer even heerlijk bijgetankt de afgelopen 2 weken en hebben veel zin in Australië. Het zal wel weer even wennen zijn om straks ons eigen eten te moeten koken op een enkel gas pitje en te slapen in een auto, maar ook dat went weer zo en heeft zeker ook zn charmes!

Dikke kus!!

Rondje Noordereiland!

Voor iedereen die nog geen genoeg van onze verhalen heeft hebben wij weer wat te vertellen! We zullen het proberen korter te houden dan de vorige keer, we hebben het ook iets rustiger aangedaan dan de eerste maand…

Wat veel reacties op ons vorige verhaal, heel leuk om te lezen allemaal! Iedereen bedankt dat jullie ondanks alle drukte in Nederland toch nog tijd hebben om ons verslag te lezen en te reageren! Helemaal super!

Na bijna 9000km in Nieuw-Zeeland rond gedwaald te hebben, eindigt het eerste gedeelte van ons avontuur in Auckland, bij Jola en Kobus (familie van Kim). Morgenochtend vertrekken wij voor 2 weken naar Fiji, om even bij te komen van alles wat we hier gezien en gedaan hebben: Zo hebben wij bijvoorbeeld een 4 daagse track gelopen in het Tongariro NP, tussen allemaal zeer actieve vulkanen. Geraft op een wild water rivier, met als hoogtepunt een afdaling van een 7 meter hoge waterval en geprobeerd een privé jacuzzi te maken op het strand van hot water beach. En wederom heeft StiKi dit keer niet 1, maar alweer 2 dynamo’s versleten.

Het laatste wat we met jullie gedeeld hadden was dat we onderweg waren naar het noordereiland. Ondertussen zijn wij daar ook aangekomen. J In Wellington (de hoofdstad) zijn wij even snel naar een loukout point geweest en hadden wij een uitzonderlijk goede dag. 364 dagen per jaar waai je daar je hemd uit maar wij hadden net de ene dag dat het wind stil en prachtig weer was!

Onze eerste indrukken van het noordereiland waren: veel meer mensen, meer steden en veel minder mooi… Echter de Tongariro circuit trekking die wij een dag later deden is hier een absolute uitzondering op.

Dag 1 was een goede warming-up, 3.5 uur lopen en niet al te veel klimmen en klauteren. De nacht daarentegen was de slechtste en meest memorabele nacht van deze track. We sliepen in een hutje in een kamer met 13 andere mensen. Als wij hadden geweten dat die nacht het WK snurken in onze kamer gehouden werd, hadden wij waarschijnlijk in de andere kamer gaan liggen (er waren namelijk 2 kamers). De 1 nog harder dan de ander, maar we hadden een overduidelijke kampioen. Hij kreeg de volgende ochtend ook de eretitel: Pig-horse omdat hij tijdens het inademen foutloos een wild varken nadeed en bij het uitademen een paard…. Zoiets hadden wij (en de rest van de mensen in de kamer) nog nooit gehoord en het werd ook omschreven als ‘’impressive’’. Om deze nacht in stijl af te sluiten, ging om een uur of 6 een wekker af en je raadt het al, iedereen was wakker behalve degene die de wekker gezet had!

Dag 2 was DE dag van de track, de zwaarste (10 uur lopen en niet vlak maar klimmen en klauteren) maar ook de mooiste. We beklommen de top van de Ngarahoe vulkaan (beter bekend als Mount Doom in Lord of the rings), de top van de Tongariro, de top van Red crater, zagen de emerald lakes (en zoals de naam doet vermoeden leken deze meren ook op emeralds) om af te sluiten met een tocht van ruim 3 uur door een maanlandschap. ONGEKEND wat we die dag allemaal zagen.

Dag 3 en 4 waren veel minder zwaar en minder lang (en ook minder mooi) maar evengoed vermoeiend vanwege de dag ervoor.

Na deze track besloten wij even niet meer te gaan lopen maar om kilometers te gaan maken met StiKi. Via Lake Taupo (grootste meer van NZ) reden wij door het binnenland richting de oostkust. Hier vonden wij het dorpje Gissborne wat bekend is omdat deze stad de eerste stad ter wereld is die het zonlicht ziet op een nieuwe ochtend.

Uiteindelijk belanden wij in Rotorua (het dorp dat je eerder ruikt dan dat je ziet) wat bekend is vanwege geisers en vulkanische bronnen. Fantastisch mooi en indrukwekkend, maar stinken dat het er doet!! Dit vanwege alle zwavelbronnen (rotte eierenlucht). Wij bezochten hier een echt ouderwets Maori-dorp (Whakarewarewa) waar ze nog minstens 100 jaar terug in de tijd leven (met uitzondering van alle 50 inch flat screen tv’s ;)). Heel leuk om te zien hoe ze in dit dorp optimaal gebruik maken van het vulkanisch gebied waar ze in wonen. Ook mochten we naar een traditionele dans kijken waar we moeite hadden onze lach in te houden, dit vanwege de vertoonde ‘’Haka’’.

Na een paar dagen in het rustigere vaarwater te hebben gezeten, besloten we nu voor het snellere water te gaan: white water rafting en een dag later black water rafting!

White water rafting deden wij op de Kaituna river met de waterval van 7m! Heel leuk en een behoorlijk afdaling. Kim besloot tijdens deze tour dat ze liever een stukje wilde zwemmen en sloeg halverwege overboord! Gelukkig zag Stijn dit allemaal aankomen en in plaats van haar tegen te houden, staat dit dus perfect op camera.

Black water rafting deden wij in de Waitomo caves. Dit lijkt in geen enkel opzicht op raften want tijdens deze tour deden wij voornamelijk abseilen, klimmen, op een band dobberen en glowworms bekijken. Dit alles speelde zich af in een grot van 8km lengte met hele smalle doorgangentjes (1 meisje uit onze groep zat een minuut of 5 klem en kan geen kant meer op).

Het weekend van 6 maart gingen wij naar Auckland en op de vrijdag gingen wij samen met Jola en Kobus eten in de skytower. Onderweg naar Auckland regende het een beetje en onze ruitenwissers deden het maar heel langzaam. Ach als dat alles is…….

Na het diner op 177m hoogte pakte wij de auto maar hij startte niet meer! Lege accu! Na een hoop heen en weer geren vonden wij iemand met startkabels en konden wij onze weg naar Jola en Kobus vervolgen.

Het weekend namen zij ons mee naar de Coromandel Peninsula waar wij hot water beach en de cathedral cove bezochten. Hot water beach ligt ook op vulkanische grond en als je voor 5 dollar een schep huurt kan je daar dus een hele grote kuil graven waar warm water uit de grond komt. Kobus en Stijn hebben als 2 volleerd Duitsers tot blaren aan toe staan scheppen om deze privé jacuzzi te maken. Dit kan alleen 2 uur voor en 2 uur nadat het eb is, want anders komt de zee te ver. Toen de jacuzzi eindelijk af was (na anderhalf uur scheppen) kwam er 1 grote golf die al het werk teniet deed. Ach we hebben een hoop plezier gehad en dat is het belangrijkst (olympische gedachte, meedoen is belangrijker dan winnen). De dag hierna gingen wij naar cathedral cove wat een prachtig mooi strand was!

Eenmaal terug in Auckland hebben wij de accu van StiKi vervangen en konden wij onze weg vervolgen naar de Bay of Island (hele mooie stranden ten noorden van Auckland). Toen wij bijna op de camping waren viel de accu weer uit en moesten wij de auto de camping op duwen (gelukkig was dit nog maar 5 meter). De dag erna kwamen wij er achter dat het niet aan de accu lag maar weer aan de dynamo. Deze hebben wij laten vervangen in een 2^e hands winkel waarna de dynamo de accu gewoon weer oplaadde, maar wel alle lichtjes op het dashboard branden. Wij hebben dit laten checken bij een andere garage en die zeiden dat er een hele verkeerde dynamo in zat. Na een hoop gezeik en veel tijd te hebben verloren hadden wij de juiste dynamo te pakken en konden wij weer verder.

Via mooie routes reden wij naar Cape Reinga (noorderlijkste puntje NZ) waar wij onderweg hebben gesandboard op de duinen van te Paki. Terug reden wij over het strand van 90 mile beach, heel vet met 100 km/u over het strand racen! De bezine was bijna op en toen er ook nog eens 2 tankstations gesloten waren op onze route, hadden wij nog 1.25 liter over toen we eindelijk konden tanken.

Terug richting Auckland, auto helemaal schoon gemaakt, klaar voor de verkoop. Wij hebben 2 dagen op de backpackers car market gezeten en welgeteld 5 mensen gezien. Dit was duidelijk niet het seizoen om je auto te verkopen. Gelukkig konden wij StiKi (met pijn in ons hart) via een ‘’quick sell’’ aan de garage slijten, dus kunnen wij met een gerust hart richting Fiji, wat morgen op de planning staat.

We kijken terug op een TOP tijd in Nieuw-Zeeland en hebben zin in het volgende deel van onze reis! De verwachtingen voor Australie liggen hoog, maar eerst even 2 weken chillen op het strand en duiken op Fiji.

Wij hopen dat alles met iedereen in Nederland ook goed gaat! De lente komt er weer aan hebben wij begrepen dus dat is goed nieuws!

Voor die mensen die zich zorgen maken over de ‘’cycloon Pam’’, wat ze hier een cycloon noemen heet in Nederland gewoon een dagelijkse dag: een beetje regen en een beetje wind….

Tot laters! Dikke kus

(Inmiddels zitten we al een week op Fiji, maar vanwege het ontbreken van wifi kunnen we het verslag nu pas plaatsen. Foto's en video volgen zo snel mogelijk, dus houd de site in de gaten)

Rondje Zuidereiland!

Daar zijn we weer!

Allereerst iedereen bedankt voor de leuke reacties op ons vorige verhaal. Het is echt leuk om van deze kant ook iets van jullie te horen!

Na een ronde van een kleine 5000 km op het zuidereiland bevinden wij ons op dit moment in Picton, waar wij over enkele minuten de overtocht gaan maken naar het Noordereiland.

De afgelopen weken hebben wij een hele hoop gedaan/meegemaakt/gezien. Van bergbeklimmen in o.a. Wanaka, Mt Cook National Park en Fiordland NP tot bungeejumpen in Queenstown. Kayakken in het overweldigende Abel Tasman NP tot duiken op een gezonken Russisch cruiseschip in Port Gore. Walvissen spotten in het zonnige Kaikoura tot verregenen in Milford Sound. Ook heeft StiKi ondertussen een nieuwe dynamo waar een mooi verhaal aan vast zit! Dit kan wel eens een lang en saai verhaal worden…….. ;)

We beginnen in Mt Cook waar wij op 1 dag 2 verschillende tracks hebben gelopen. De eerste (Hooker valley track) een hele simpele met aan het eind een mooi uitzicht op Mt. Cook. De tweede (Sealy tarns track) iets zwaarder, 2200 traptreden maar het uitzicht was het meer dan waard! Na een nachtje op een mooie camping te hebben gestaan, waar ze gewoon werken met een honesty box (wat in Nederland ondenkbaar is), reden wij door naar Wanaka.

Hier stond op de planning: Skydiven! Helaas heeft Stijn slechts 27 solo sprongen gemaakt in zijn skydive carrière en was dat net te weinig voor de vereiste 500, dus met de staart tussen de benen vertrokken wij weer.

Dan maar een track lopen, de Rob Roy glacier track. Kim had hier enorm veel zin in (NOT) maar wij (Stijn) besloot dat wij dit toch gingen doen. Na een hele mooie off-road route van bijna een uur kwamen wij aan bij het startpunt. Hier ontdekte wij dat Kim haar schoenen was vergeten bij de vorige track (ze had haar schoenen aan het eind van de vorige tracks van blijheid uitgetrapt en naast de auto laten liggen). Gelukig geen track dacht Kim. Helaas vond Stijn haar reserve schoenen en gingen we toch met frisse moed (lees frisse tegenzin) van start. Na een mooi uitzicht op de gletsjer reden wij terug naar Wanaka waar wij het mooiste plekje van de overbezette camping wisten te bemachtigen.

De volgende stop was Queenstown, de adrenaline hoofdstad van de wereld! Een plek waar wij nog wel veel langer hadden kunnen blijven dan de 4 dagen die we er waren. Wij hebben hier river surfing op de Kawarau river gedaan, een tandembungeejump op de plek waar het bungeejumpen ooit bedacht is, Canyoning in het Mt. Aspring NP, de Nevis bungeejump aan een soort van kabelbaan boven de nevis rivier en de Gondola+Ludge met een fantastisch uitzicht over Queenstown.

Riversurfing was fantastisch, op een body-board een wild water rivier af, met stroomversnellingen die de ‘’elevator to hell’’ worden genoemd en dat allemaal in een ongelooflijk mooie omgeving! Na riversurfing maakte wij ons klaar voor het volgende avontuur, namelijk de tandembungeejump! Wij kozen ervoor om tot onze heupen in het ongekend blauwe water te worden gedipt. De foto’s spreken voor zich (zoek de 100 verschillen tussen onze gezichtsuitdrukkingen)!

Canyoning is heel simpel gezegd: abseilen van watervallen en springen van cliffen. Het is blijkbaar behoorlijk intensief, want toen wij terug kwamen van canyoning dachten wij voor het eten nog even een uurtje te gaan slapen. Dit uurtje werd iets langer, wij werden de volgende ochtend rond 7 uur weer wakker met onze kleren aan en zonder gegeten te hebben!

De Nevis bungee is Nieuw-Zeelands hoogste bungee (134m), Kim liet deze aan haar voorbij gaan aangezien zij nooit had gedacht te bungeejumpen en zij er al 2 gedaan heeft. Eind van de middag namen wij de Gondola omhoog in het centrum van Queenstown. Vanaf hier hadden wij een prachtig uitzicht over Queenstown en wij hebben hier ook nog gerodeld (niet geroddeld maar met een rodelkart van zo een baan af) en gedineerd.

Wat een fantastische plek en wat een fantastisch land. Ze zeggen wel eens: ‘’het gras is altijd groener aan de overkant’’ en dat is ook zo! Zeker figuurlijk in deze situatie, maar ook letterlijk. Hier kwamen wij achter in het verre zuiden van Nieuw-Zeeland waar gemiddeld tussen de 8000 en 12000 mm regen per jaar valt. Helaas viel dit jaar gemiddelde bij ons in 4 dagen…... (voor ons gevoel dan) Het was wel prachtig groen en de watervallen stroomde als nooit tevoren!

Ondanks alle regen hebben wij genoten van het Fiordland NP waar wij o.a. een cruise op Milford sound maakte en uiteraard een aantal tracks liepen.

Via de southern scenic route (een route met onderweg fantastische uitzichten) belanden wij per toeval in de Clifton caves. De mooiste en spannendste grot waar wij ooit in geweest zijn. Het was een glowworm cave waar je zonder begeleiding een half uur heen en een half uur terug kon rondlopen/klimmen. Terug op de southern scenic route reden wij door het Catlins NP (waar wij veel zeehonden, zeeleeuwen en pinguïns op het strand tegen kwamen) weer omhoog richting Wanaka.

In Wanaka beklommen wij Roy’s Peak, een (zware) track met geweldige uitzichten over Wanaka en aan het eind van de track mooie uitzichten op de blaren van Kim dr voeten! :)

De westkust kunnen we heel kort over zijn, hele mooie gletsjers als je mooi weer hebt. Op het moment dat wij er waren was het donkerbewolkt en de ice climbing tour die wij wilden doen kon niet doorgaan vanwege continue veranderingen van de glestjers. De enige mogelijkheid de gletsjer op te gaan was met een helikopter, en die vliegen niet gratis! Ohja nog 1 ding over de westkust: het stikt er van de sandfly’s! Het kleine broertje van de mug, een relaxed dagje op het strand was er dus niet bij.

Dit relax dagje besloten wij dus te doen in Hanmer Springs. Een complex met allerlei verschillende temperaturen hotpools en 2 glijbanen waar wij ons 4 uurtjes in vermaakt hebben.

Aan de Noordoost kust van het zuidereiland vonden wij het gezellige en drukke dorpje Kaikoura. Kaikoura staat bekend om het spotten van wildlife (walvissen, dolfijnen, albatrossen zijn geen uitzonderingen) 95% van de whale watch tours zijn succesvol en zo was die van ons dat dus ook, 5 walvissen!! Wij hebben hier ook nog een dag op zee gevist en ook dit was succesvol, met zn 2en hadden wij 3 kreeften en een hele zak vol verse vis. Wij keerden dus trots en voldaan terug naar onze free camp site 5 meter van zee, waar wij de kreeften en vis gingen bereiden!

Alle credits voor deze succesvolle tour aan onze medevissers (4 chinezen) die alle 4 zeeziek waren en de vissen aan het voeren waren voor ons (kosten!!!) en wij ze alleen maar binnen hoefden te halen. Voordat wij Kaikoura verlieten hebben wij ook nog een middag surflessen genomen en we moeten zeggen, ook dit was succesvol, aangezien wij beide een keer of 5 de golven de baas waren (de overige 200 keer waren zij ons de baas).

Onderweg naar het Abel Tasman NP waar wij wilden gaan wandelen en kayakken sprongen er opeens 3 lichtjes aan op ons dashboard. En niet de minste, ABS, dynamo en motorblok! Wij besloten direct de eerst volgende garage op te zoeken en die vertelde dat het accupakket niet meer werd opgeladen door de dynamo, omdat de dynamo het begeven had. Hij verwees ons door naar een 2^e hands (of 3^e) auto onderdelenzaak. Hier kochten wij voor 75 dollar een nieuwe dynamo, maar het was zaterdag en ze hadden geen tijd om hem in te bouwen dat kon maandag pas.

Daar stonden wij dan, 2 handige snuiters met een stukke dynamo in de auto en een nieuwe (of oude) in onze hand. Gelukkig kwamen wij al snel een autobanden zaak tegen en vroegen wij of de eigenaar ons kon helpen. Wij vroegen of hij alleen maar banden deed of ook andere dingen. Hij zij dat hij ook wel andere dingen dan banden deed. Zijn garage zag er niet uit, hijzelf al evenmin. Er stond een bak van zeker 2m3 vol met lege bierblikjes voor zn deur en zn garage stond vol met Jack Daniels. Maar voor 20 dollar wilden wij het wel een kans geven.

Hij vroeg waar wij vandaan kwamen en wij zeiden Nederland uiteraard. Wij vroegen of hij daar wel eens was geweest waarop hij antwoorde: ‘’nee ik mag het land niet meer uit’’. Wij keken elkaar aan en dachten, als dit maar goed komt.

Na veel gepuf en gesteun en weinig resultaat vroegen wij of alles goed ging. Hij zei dat hij wel snapte waarom die andere garage dit niet deed en hij biechtte ons op dat hij slechts een hobbyist was!

Daar sta je dan, halve auto elkaar en het eind nog lang niet in zicht…. Na ruim anderhalf uur was het dan toch allemaal gedaan en gaven wij hem 30 dollar ipv 20 om hem te vriend te houden... Na 5 minuten rijden begon StiKi opeens te gillen als een gek! De V-snaar zat nog strakker dan strak! We hebben dit (en de rest van de onderdelen die er allemaal uit waren geweest) nog even laten checken bij een echte garage en konden onze weg weer vervolgen!

Nadat we in Abel Tasman hadden gekayakt en gelopen, kregen wij een e-mail van Jola en Kobus (familie van Kim) dat zij in Picton waren en de Queen Charlotte track gingen lopen. Die avond hebben wij een hapje gegeten met Jola, Kobus, Priscilla en Chris (een bevriend echtpaar van Jola en Kobus). Wat een ongelooflijk lieve en leuke mensen!

Wij hebben de eerste 2 dagen van de track met hun meegelopen, 25 km verdeeld over 2 dagen. Prachtige track met heerlijk weer en mooie uitzichten. Na een avondje lekker gegeten te hebben en wat bijgepraat te hebben onder het genot van een wijntje (of 2) gingen wij richting de kamers. Kobus was verbaasd dat iemand de deur open had gelaten en het licht had aan laten staan, waardoor hij snel door liep en er achter kwam dat de deur helemaal niet open stond! BOEM kopstoot! Jola kwam niet meer bij en ging kruipend van het lachen de trap op.

Na deze 2 dagen, stond de duikexcursie op het programma. We gingen duiken op een Russisch cruise schip, de Mikhail Lermontov, dat in 1986 (mooi jaar) voor de kust van Nieuw-Zeeland gezonken is, slechts 1 dooie van de 800 aanwezige. Wat een geweldige duik, we hebben op aardig wat plaatsen in de wereld gedoken maar deze staat zeker in onze top 3! De weg naar de duiklocatie was adembenemend, wat een uitzichten! Zijn jullie er allemaal nog?

Op dit moment zitten wij op de ferry naar het Noordereiland. Wij vermaken ons nog wel zoals jullie kunnen lezen. Dit land is voor ons het mooiste land waar we ooit zijn geweest, er is zo veel te doen en de mensen zijn zo ongelooflijk vriendelijk, bijna eng gewoon. Is er dan helemaal niets hetzelfde hier als in Nederland? We hebben even moeten zoeken maar toch iets gevonden: ook hier moet Stijn zijn legitimatie laten zien als hij in de supermarkt bier wilt kopen!

Dikke kusss en bouw ook maar een mooie sneeuwpop voor ons ;)

Foto’s komen eraan maar duurt wat langer vanwege de trage Wi-Fi verbindingen, net als de vorige keer. Ook hebben wij een kort filmpje gemaakt voor een kleine impressie van de omgeving op het Zuidereiland. De link van dit filmpje volgt zodra hij op youtube staat!

Een totaal andere wereld!

Lieve mensen,

Na afscheid te hebben genomen op Schiphol van een grote groep fans, bereikten wij na 3 vluchten van intotaal 30 uur het zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Stijn had weer geluk want hij werd ‘’random’’ uit de groep passagiers gehaald voor een explosieven-check, gelukkig vonden ze niks..

Aangekomen op Christchurh kwamen we er meteen achter hoe behulpzaam de mensen hier zijn. Wij wilden in de bus stappen op het vliegveld met onze grot tas, maar de chaffeur vertelde ons dat wij beter 1 halte (2 minuten lopen) verder inkonden stappen, omdat een kaartje daar meer dan de helft goedkoper was. Toen wij daar de bus instapte en vertelde waar wij heen moesten hoorde een locale man waar wij naar toe moesten en hij bood ons direct aan om ons daarheen te gidsen (hij moest er bij dezelfde halte uit).

Alle hostels in die regio waren vol dus wij konden de halve busroute terug lopen naar het begin van het centrum van Christchurch, waar wij uiteindelijk in de gevangenis belande……. Gelukkig was dit een oude gevangenis, omgetoverd tot bacpackers hotel.

Na een heerlijke nacht in een bed (ipv vliegtuigstoel) besloten wij op autojacht te gaan. Wij kwamen uit op de backpackers car market van Christchurch waar we al snel StiKi (lees sticky, StijnKimmie) tegen kwamen, onze droomauto voor de komende 2 maanden. Na heel wat gedoe met de betaling (50x pinnen bij 100 verschillende automaten) hadden wij dan toch eindelijk onze eigen villa op wielen weten te bemachtigen! De reis kan beginnen!!!!!

Ohja, tussen alle drukte door waren wij uiteraard vergeten ons in te smeren, waardoor wij al heel snel ons witte Nederlandse kleurtje hadden omgeruild in een bruin (lees fel rood) Nieuw-Zeelands kleurtje!

Wij vertrokken de volgende ochtend richting Banks Penisula, ten oosten van Christchurch. Na een nacht doorgebracht te hebben op een prachtige lokatie waar we illigaal stonden (gelukkig hoorde wij dit pas achteraf anders had Kim geen oog dicht gedaan) besloten wij door te rijden naar Akaroa. Hier hebben wij een heerlijk ochtendje gezeild in een ongekend mooie omgeving, het leek wel of wij in een schilderij rond zeilde!

Na nog meer ongelooflijke uitzichten in Banks Penisula zijn wij doorgereden naar Lake Tekapo, een mega blauw meer met prachtige bergen op de achtergrond. Lake Tekapo is 1 van de 5 Darks Sky Reserves ter wereld, wat betekend dat je hier ‘s nachts een prachtige sterrenhemel hebt. Toen wij dit hoorde besloten wij onze wekker te zetten om 01:30 uur. Toen de wekker daadwerkelijk ging lag Stijn zo lekker dat hij hem meteen weer uitdrukte en Kim lag zo in coma dat ze hier niets van meegekregen heeft. Kim werd om 04:00 uur wakker en moest plassen dus gelukkig hebben we toch nog de sterrenhemel kunnen zien. Er is niks aan gelogen, wat een prachtige sterrenhemel!!

Op dit moment zitten wij bij Lake Pukaki met een biertje en een wijntje in een koffiemok, na te praten over ons avontuur van vanmiddag wat we ook nog even met jullie zullen delen. Stijn wilde gaan zwemmen in Lake Pukaki, maar had zijn handdoek nog in StiKi liggen. Nadat hij zijn handdoek had gepakt en de deur van de auto dicht gooide, kwam hij erachter dat de sleutel + reserve sleutel nog veilig in de auto lagen. OOPS! Daar sta je dan in je boxershort op en druk parkeerterrein in de brandende zon (wel goed voor de kleur). Na tevergeefs alle mensen op de parkeerplaats te hebben gevraagd of zij ons konden helpen met inbreken in onze eigen auto, kwamen wij onze nieuwe beste vrienden Ally en Max tegen. Deze waren lid van de AA, niet de Anonieme Alcohollisten maar de Nieuw-Zeelandse ANWB. Zij hebben de AA voor ons gebeld en na een uur konden wij onze reis (kosteloos) vervolgen richting de camping waar we nu zitten.

De planning is morgen richting Mt. Cook (hoogste berg Nieuw-Zeeland) te gaan en daar een mooie wandeling te maken. Vervolgens brengen wij een bezoekje aan Queenstown, de Adrenaline hoofdstad van de wereld! Kortom: nooit meer naar huis ole ole !!!

We houden jullie op de hoogte!

Hele dikke kus vanuit de andere kant van de wereld!

Het aftellen is nu echt begonnen!

Een jaar geleden was het nog maar een idee en over 7 dagen gaat het dan toch echt gebeuren. Bijna 6 maanden naar de andere kant van de wereld. A.s. maandag de 19e vliegen we om 22:00 uur, in 6 uur naar Dubai, daarna 14 uur naar Sydney om af te sluiten met 3 uur(tjes) naar Christchurch. Daar kan het avontuur, na zo’n verschikkelijk lange reis, dan eindelijk beginnen.

Het plan is om vanaf Christchurch kriskras over het zuidereiland richting het Noordereieland te gaan, waar Kimberly familie heeft wonen (in Auckland) die we natuurlijk nog even gaan bezoeken!

Na 2,5 maand vliegen we vanaf Auckland naar Sydney, waar we onze reis vervolgen in Australie! (voor diegene die niet weten waar Sydney ligt) We willen vanaf Sydney naar Perth rijden in 3 weken (een kleine 5000 km), waar Stijn z’n nichtjes met partners, 2 weken mee zullen reizen! Daarna omhoog, via de westkust, om te eindigen in het noorden, in Darwin. Dit alles in een campertje of iets dergelijks.

Dit is tot nu toe het plan in grote lijnen. Of we ons eraan gaan houden is een tweede. Met ons weet je het namelijk nooit! Misschien pakken we onderweg wel een helicopter ofzo! ;)

Dikke kus